Ding Dong, Ding Dong….. “ja ha, ik kom eraan” en ren de trap af naar de hal om de voordeur te openen. Het is weer tijd voor de collecten en goede doelen, dus rond etenstijd (tussen 5 en 7 uur) kun je ze verwachten. De dame aan de deur schudt haar collecte bus effe flink, zodat ik het geld hoor vallen …munten zo te horen…hoewel, papiergeld hoor je niet zo gauw maar kan er wel inzitten. Een jaar of wat geleden werd ik gebeld door een vertegenwoordiger van de nierstichting. Ze vertelde me wat de nierstichting inhield en wat er allemaal van het jaarlijks gecollecteerde geld aan vorderingen op het gebied van onderzoeken gedaan kon worden. “Want” zei ze, “die onderzoeken kosten handen vol geld”. Ze vroeg me of ik wat van mijn vrije tijd wilde geven om te collecteren, want ze hebben elk jaar weer collectanten nodig. Ik zei: “nou, u overvalt me er een beetje mee, bel me over een paar dagen maar terug”. Net 50 geworden en mijn bedrijfje na tien jaar afgerond, zat ik te genieten van mijn welverdiende vrije tijd….en nu deze vraag. Slim natuurlijk om vrouwen van mijn leeftijd te bellen, want die zie je wel vaker vrijwilligerswerk doen…hahaha. Ik had wel eens voor de dierenbescherming gecollecteerd. Ik ben gek op honden…nou ja, een bepaald soort heeft mijn voorkeur…vroeger heb ik er verscheidene uit het asiel gehaald en dus wist ik dat er veel geld nodig is om bijvoorbeeld de accommodatie van de dieren op peil te houden.
Collectanten voor de meest uiteenlopende doelen komen aan de deur… ik geef niet altijd, maar voor (on)geneeslijke ziekten, waarvoor veel onderzoek gedaan moet worden zodat een geneesmiddel ontworpen kan worden, geef ik meestal wel al is het maar een euro. Allerlei andere doelen die aan de deur komen poeier ik meestal af en vertel dat ik mijn offer in de collecte mand van de kerk deponeer, want die steunt de missie in arme landen. “Misschien een andere keer maar”, zeg ik dan en “veel succes”.
Een paar dagen later….Rinnggg Rinnnng…de mevrouw van de nierstichting aan de telefoon of ik nog had nagedacht over mijn deelname om te collecteren. “Okay hoor, ik doe het,” zei ik….zodoende heb ik dus jaren geleden DRIE AVONDEN gecollecteerd. Wat is dat een vermoeiende bezigheid zeg! Daar hoef je echt niet voor naar de sportschool. Je loopt van deur naar deur en wacht en wacht totdat die eindelijk wel of niet opengaat, je schudt je collectebus heen en weer, dan houd je je praatje en vervolgens `vang’ je iets of niets. Soms krijg je heel aardige mensen, soms brommerige, maar het is altijd weer spannend wie je aan de deur treft. Veel respect heb ik dan nu ook voor al die mensen die jaar in jaar uit collecteren voor diverse doelen, want ik weet nu uit eigen ervaring dat dit hard werken is, met vaak weinig resultaat.
Nu gaan de kinderen van de basisschool weer deur aan deur, om met de jaarlijkse kinderpostzegelweek veel geld op te halen voor leeftijdgenootjes die niet in staat zijn om een goede schoolopleiding te volgen. Zodoende kwam mijn kleindochter hier van de week, inderdaad woensdagmiddag, binnenrennen met haar inschrijfmap….oma je wilt toch wel voor dit goede doel wat bestellen? Natuurlijk , zeg ik kordaat. Plak eerst maar gauw een zegeltje op mijn voordeur , anders heb ik de hele middag bellende kinderen aan de deur die geen zegel zien en dus denken dat ik nog niet ben voorzien. Wat goed dat onze kinderen al leren om om te zien naar de minderbedeelde en er daadwerkelijk ook iets voor in te willen leveren namelijk hun vrije woensdagmiddag. En met wat een plezier en ijver werken ze eraan. “Kijk oma…ik heb er al 15 ingeschreven”…..ik voelde me trots.
Jezus zei: “gelukkig zijn de mensen met een liefdevol en helpend hart, want zij zullen zelf liefde ontmoeten en hulp ontvangen” (Het boek: mattheus 5 vers 7).
Een kerk moet zijn leden altijd leren om te geven, dat is een Bijbels gegeven. Het beste is om het van thuis uit te leren, zoals ik zelf ondervonden heb. Mijn moeder leerde mij om van mijn allereerste salaris, ik was toen een meisje van 16 jaar en werkte op de loonadministratie van de verblifa (blikfabriek) in Leeuwarden, een 10e deel daarvan aan de kerk te geven. Als je zo jong bent dan doe je dat (nog) zonder tegen te sputteren en hoort het gewoon bij het gehoorzaam opvolgen van Bijbelse waarheden. Zelfs jonge kinderen kunnen het makkelijk aanleren om de Here te geven en zullen er later geen moeite mee hebben om te blijven geven of diverse goede doelen te ondersteunen. Moeilijk wordt het pas als je er op latere leeftijd mee begint en je het van een (groot) salaris moet doen, dan begin je al gauw te beknibbelen en redenen te bedenken om het niet te doen, omdat je verzot bent geworden op je eigen (zuur verdiende) geld. In de Bijbel staat bijvoorbeeld: “het is beter te geven dan te ontvangen”…en “Geef, en u zal gegeven worden, een goede, gedrukte, overlopende maat”. En nog veel meer schriftgedeelten over geven. Iemand die geeft blijkt een gelukkig en blij mens te zijn, want als je iemand iets geeft wordt je er zelf ook vrolijk van, waar of niet?
Wij gelovigen zouden beter moeten weten en niet de seculieren moeten volgen, die er altijd op tegen zijn dat kerken geld ontvangen voor het christelijke gemeentewerk. Nee laten we de Bijbelse normen en waarden blijven volgen door alles heen, zoals deze over het geven wat ik hier boven beschreven heb.
Fe
